Jaskra to grupa chorób oczu charakteryzujących się uszkodzeniem nerwu wzrokowego, zazwyczaj związanym z podwyższonym ciśnieniem wewnątrz oka. W wyniku tego podwyższonego ciśnienia dochodzi do stopniowego uszkodzenia nerwu wzrokowego, co prowadzi do utraty widzenia. Jaskra jest jednym z głównych powodów utraty wzroku na całym świecie.
Istnieją różne rodzaje jaskry, ale najczęstszą formą jest jaskra pierwotna otwartego kąta. W tej postaci problem polega na utrudnionym odpływie płynu wodnistej substancji z oka, co prowadzi do zwiększenia ciśnienia wewnątrz gałki ocznej.
Objawy jaskry mogą obejmować:
- Zmniejszenie widzenia obwodowego: Jaskra zazwyczaj wpływa na widzenie obwodowe, co oznacza, że pacjenci mogą nie zauważać objawów choroby we wczesnych stadiach.
- Bóle głowy: W przypadku nagłego wzrostu ciśnienia wewnątrz gałki ocznej.
- Zaczerwienienie oka: Zwłaszcza przy nagłym ataku jaskry.
- Światłowstręt: Zwiększona wrażliwość na światło.
- Nudności i wymioty: W przypadku nagłego ataku jaskry.
Jaskra jest chorobą, która zazwyczaj rozwija się powoli, a pacjenci często nie zdają sobie sprawy z obecności choroby do momentu, gdy utrata wzroku stanie się zauważalna. Dlatego regularne badania wzroku, zwłaszcza po 40. roku życia lub w przypadku obciążenia rodziną jaskrą, są kluczowe w wykrywaniu choroby we wczesnych stadiach.
Leczenie jaskry może obejmować leki przeciwnościenne, które pomagają kontrolować ciśnienie wewnątrz oka, a także interwencję chirurgiczną lub laserową w celu poprawy odpływu płynu z oka. W leczeniu jaskry kluczowe jest utrzymanie ciśnienia wewnątrz gałki ocznej na akceptowalnym poziomie w celu minimalizacji uszkodzenia nerwu wzrokowego. Ważne jest również monitorowanie regularne i współpraca z lekarzem okulistą w celu skutecznej kontroli choroby.